Wilhelmus Adrianus van den Meerakker
| Willem van den Meerakker | ||
| Afbeelding gewenst | ||
| Persoonsgegevens | ||
| Volledige naam | Wilhelmus Adrianus van den Meerakker | |
| Geboren | Besoijen, 03-11-1883 | |
| Overleden | Tjimahi (ID), 23-07-1944 | |
| Burgerlijke staat | Gehuwd met (N.N.) Moeirah | |
| Overige gegevens | ||
| Beroep(en) | Schoenmaker en soldaat | |
| Bijzonderheden overlijden | Concentratiekamp | |
| Laatste adres | Malang (ID), Klodjen Lor 29 | |
| Begraafplaats | Nederlands Ereveld Leuwigajah (ID) | |
Wilhelmus Adrianus (Willem) van den Meerakker (Besoijen, 3 november 1883 – Tjimahi/ID, 23 juli 1944) was de jongste zoon van Jan ‘de Pruis’ van den Meerakker en Adriana Biemans. Willem was schoenmaker van beroep en diende bij het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL).
Toen Willem van den Meerakker zijn militaire dienstplicht had vervuld, tekende hij in eerste instantie in november 1904 voor drie jaar bij als vrijwillig soldaat. Met een bewijs van goed gedrag arriveerde hij in november 1907 weer in Waalwijk. Op 11 augustus 1908 verbond hij zich in ’s-Hertogenbosch voor zes jaar ‘bij de koloniale troepen.’
Al op 19 september vertrok hij met het stoomschip ‘Vondel’ vanuit Amsterdam naar de Oost. Hij kwam op 25 oktober aan in Batavia en werd geplaatst bij het Linkerhalf 2e Depotbataljon van het Koninklijk Nederlands-Indisch leger. Op 6 maart 1909 volgde overplaatsing naar het 5e Bataljon Infanterie, waar hij in 1911 bevorderd werd tot korporaal-schoenmaker.
In augustus 1914 tekende hij voor nog eens zes jaar bij. In 1916 werd hij overgeplaatst naar Malang en verlengde daar zijn overeenkomst voor anderhalf jaar. Begin 1922 vertrok hij naar Nederland om van zijn pensioen te gaan genieten.[1]
Op 25 september 1922 keerde hij echter weer terug naar Java, waar hij korte tijd later in het huwelijk trad met ene mejuffrouw Moeirah en een schoenmakerij annex handel in hondenartikelen begon.
Op 9 maart 1942 werd Malang door de Japanners bezet en in de eerste week van mei moesten alle buitenlanders zich laten registreren. Vanaf medio juli werden alle Nederlandse mannen tussen de 17 en de 60 jaar gearresteerd en op een aantal plekken in de stad gevangen gezet. Willem was op dat moment 58 jaar en dus is het aannemelijk dat hij ook tot de gevangenen behoorde. Eind 1942 werden alle Nederlandse mannen overgebracht naar het Marinekamp in Malang, dat enkele jaren daarvoor gebouwd was als vakantieverblijf voor de Koninklijke Marine maar door de Japanners werd getransformeerd in een kamp voor burgermannen.
In februari 1944 werden de gevangenen op transport gesteld naar Kamp 4 te Tjimahi. Willem werd aldaar door de Japanners op 29 februari 1944 geregistreerd en stierf er op 23 juli 1944 een natuurlijke dood.[2]
Als ‘gepensionneerd korporaal KNIL’ werd Willem van den Meerakker begraven op het Nederlands Ereveld Leuwigajah in Tjimahi.
Inhoud |
Afbeeldingen
Artikel uit De Echo van het Zuiden, 1 juli 1947.
BronnenIneke van den Houdt-Swinkels, ‘Rein de Pruis en de familie Van den Meerakker,’ De Klopkei , 36e jaargang, 4e kwartaal 2012. Voetnoten
Externe links |
