Antonius Johannes van der Wensch

Uit WaalwijkWiki
(Doorverwezen vanaf Toon van der Wensch)
Ga naar: navigatie, zoeken


Toon van der Wensch
Collectie familie Van der Wensch
Collectie familie Van der Wensch
Persoonsgegevens
Volledige naam Antonius Johannes van der Wensch
Geboren Herpt, 2-10-1906
Overleden Oisterwijk, 11-5-1940
Burgerlijke staat Gehuwd met Maria Jozen
Overige gegevens
Beroep(en) Los arbeider
Bijzonderheden overlijden Luchtaanval
Laatste adres Waalwijk, Hoogeinde 70
Begraafplaats Ereveld Grebbeberg te Rhenen

Antonius Johannes (Toon) van der Wensch (Herpt, 2 oktober 1906 – Oisterwijk, 11 mei 1940), was gehuwd met Maria Jozen en vader van vier kinderen (in 1940 respectievelijk 5, 4 en 2 jaar en de jongste slechts 5 maanden oud). De familie Van der Wensch woonde aan het Hoogeinde.

In de middag van 11 mei 1940 slaat de mitrailleurcompagnie van het 6e Regiment Infanterie, waarvan Antonius van der Wensch deel uitmaakt, op de vlucht voor de Duitsers. In de buurt van Oisterwijk kijken de vermoeide militairen verschrikt op. Het gebrom van vliegtuigmotoren, inmiddels maar al te bekend, zwelt snel aan. Laag over de kolonne scheren een paar Duitse toestellen die meteen het vuur openen. Een van de kogels raakt Van der Wensch. Voor zijn kameraden bij hem zijn is hij al gestorven. Het zal tot eind mei duren eer zijn vrouw het bericht van zijn overlijden ontvangt.

Over zijn uitvaart in Waalwijk op 14 augustus 1940 [1] schrijft De Echo van het Zuiden het volgende:

Waalwijk brengt z’n laatste en grootsche hulde aan twee oorlogsslachtoffers

Dinsdag en woensdag zijn we getuige geweest van de posthume hulde, die de ingezetenen van Waalwijk brachten aan twee medeburgers, die hun leven lieten, de een tengevolge der oorlogsgruwelen[2], de andere op het slagveld zelve.

Woensdagochtend ten 09.30 uur had in de Parochiekerk van St. Clemens de plechtige teraardebestelling plaats van den voor het vaderland gevallen Waalwijker, den heer A.J.. van der Wensch, die op 11 mei 1940 in Oisterwijk sneuvelde en aldaar voorloopig begraven werd. Door de goede zorgen van het daartoe samengestelde comité, waarvan het dagelijksch bestuur bestond uit de Weleerw. Heer Kapelaan Mutsaers en de heeren G. Veltman en W. v.d. Mee resp. voorzitter, secretaris en penningmeester, en met de volledige medewerking van den burgemeester van Oisterwijk en tal van ingezetenen, die op diverse wijzen hun instemming betuigden, werd hedenmorgen het stoffelijk overschot per lijkauto van Oisterwijk naar zijne woning aan ’t Hoogeinde vervoerd.

Inmiddels had zich daar een heele stoet opgesteld van hen die mede den gevallene de laatste eer kwamen bewijzen. Voorafgegaan door een aantal kransen, o.m. van de burgerij, de oud-militairen uit v.m. Baardwijk en Waalwijk en van den heer André van Dongen, schreed daarna de lange rij kerkwaarts. De lijkkoets werd daarbij gevolgd door ’t dagelijksch bestuur der gemeente, deputaties van tal van vereenigingen o.m. Waalwijks Belang, de R.K. Werkliedenver. Baardwijk, de R.K. Werkliedenver. Waalwijk, met als onderafd. De bouwvakarbeiders, de handboogschutterij “Eendracht maakt macht” , de Harmonie St. Jan, de V.V. Juliana, het Ambrosiusgilde, de Gymnastiekvereniging “Kunst en Kracht”, het Roode Kruis, het Patronaat en verder een zeer groot aantal oud-gemobiliseerden, die daarna voor in de kerk een eerehaag vormden.

Bij de kerk werd het stoffelijk overschot overgenomen door oud-strijders en gedekt met de nationale driekleur binnen gedragen. Het mooie kerkgebouw was geheel gevuld en in bewogen stilte volgden de aanwezigen de plechtige H. Mis, opgedragen door den ZeerEerw. Heer Pastoor van Erp, daarbij geassisteerd door de Weleerw. Heeren kapelaan Mutsaers en pater Verhoeven. Het zangkoor voerde de tweestemmige Requiem-Mis van Haller uit. Na deze indrukwekkende plechtigheden begaf de droeve stoet zich naar het kerkhof, waar den gevallene een laatste rustplaats zou worden bereid.

Hier werd aan de geopende groeve het woord gevoerd door den Edelachtb. Heer burgemeester Moonen. Deze sprak als volgt: Wij staan hier geschaard om de geopende groeve die weldra het stoffelijk overschot zal omsluiten en tot den jongsten dag omsloten zal houden van een man, die zijn leven heeft gegeven bij de verdediging van zijn vaderland. Antonius Johannes van der Wensch werd doodelijk getroffen door een mitrailleurkogel, afgevuurd uit een vijandelijk vliegtuig, toen de 2e Mitrailleur-Compagnie, waarbij hij was ingedeeld, zich moest verplaatsen naar een nieuwe opstelling. Hij is bij de vervulling van dien soldatenplicht gevallen op het veld van eer. Een soldaat, en hiermede omvat ik allen van laag tot hoog, die dien soldatenrok dragen, moet gehoorzamen aan de hem gegeven bevelen, ook al zou hij daardoor het hoogste offer, het offer van zijn leven moeten brengen. Dat is soldatenplicht. Die soldatenplicht is een eereplicht, maar ook een harde plicht. Hoevelen onzer zouden vrijwillig de plichtsbetrachting zoo ver doorvoeren, dat daarvan een ernstige bedreiging van het eigen leven het gevolg zou zijn? Het rustig uitvoeren van militaire bevelen onder de moeilijkste omstandigheden is ongetwijfeld een daad van grooten moed, welke onzen eerbied en bewondering afdwingt. Antonius Johannes van der Wensch heeft zijn soldatenplicht gedaan; hij heeft het offer van zijn leven voor het vaderland gebracht; hij heeft zijn militaire roeping vervuld. Hij zal in onze herinnering blijven voortleven als een goed soldaat, als een trouw echtgenoot en een zorgzaam vader. Het zal een troost zijn voor zijn vrouw en ook voor zijn kinderen, als deze later den vollen omvang zullen beseffen van de omstandigheden waaronder hun vader zijn leven heeft gegeven, te weten dat ook zijn dood voor ons geliefd vaderland niet vergeefs zal zijn geweest. Hij ruste in vrede.

Diep getroffen met een laatsten groet voor hem die zijn leven op het slagveld liet, verlieten daarna allen den doodenakker, waar een passend monument later zal getuigen van de zorg en het medeleven die de Waalwijksche burgerij overhad voor hem die stierf voor zijn vaderland. Voor z’n vrouw en kindertjes zal deze mooie begrafenis, deze groote deelneming een troost en steun zijn, nu en in de toekomst.

Bronnen

Voetnoten


  1. Antonius van der Wensch is later herbegraven op het militair ereveld Grebbeberg te Rhenen.
  2. Het andere oorlogsslachtoffer was Henricus Petrus Cornelis Hens.

Externe links


Persoonlijke instellingen
Naamruimten

Varianten
Handelingen
Navigatie
Categorieën
Hulpmiddelen