Vrouwke ‘t ies vastelaovend: verschil tussen versies

Huidige versie van 8 feb 2015 om 22:26

Vrouwke 't ies vastelaovend is een oud liedje in Waalwijks dialect dat werd gezongen als men met de rommelpot rondging.

Vrouwke ‘t ies vastelaovend,
We komen niet thuis voor t'aovend,
t'aovend zullen we eten,
Boontjes uit de ketel,
Aaier in de pan geslaon,
Op iedere vastelaovend.
Vrouwke hauw doe kiennebakkes toe,
Of ik slao er eene tuussen,
Tuussen oew neus en tuussen oew kien
Kan nog wel ne spekkoek in.
Ik heb zo lang mee de rommelpot gelopen,
Ik heb gin geld om brood te kopen.
Akkedakkedei, de muts op zij,
Gimme ne cent en dan gok veurbij.