Ramp neerstorten V-1 nabij Grotestraat
In de vroege ochtenduren van zaterdag 10 februari komt er een serie V-1's over Waalwijk heen. Met onregelmatige tussenpozen vliegt er een knetterend van oost naar west over de stad heen.[1] De laatste V-1 heeft teveel hoogte verloren. Hij raakt met zijn linkervleugel een van de populieren op de Winterdijk en schiet door de klap met een zwaai de 'Dijkmijn' in, een steegje tussen de metaalwarenfabriek de 'Duo' en het fabriekje van Bergmans. De V-1 boort zich recht in het blok van drie huizen aan het einde van de 'Dijkmijn'. Wat rest is een gigantische ravage.
Door de geweldige ontploffing zijn ook in de omtrek huizen onherstelbaar vernield. Bovendien raken veel mensen gewond door het rondvliegende glas. Arnold verwiel, die recht tegenover de drie huisjes woonde: 'Ik stond me boven in de voorkamer te scheren, toen ik de V-1 hoorde. Ik liep naar het raam en precies op dat moment was de explosie. Ik kwam in een hoek terecht, maar krabbelde snel weer overeind en liep terug naar het raam, nog net op tijd om het huis van mijn achteroom, Jan Verwiel, in te zien zakken. Even was er een doodse stilte, toen begonnen opeens allerlei mensen te gillen.'[2] Verwiel zelf zit onder de glasscherven. Geholpen door verkenners van de Andreas Zijlmansgroep (waarvan hij zelf hopman is) strompelt hij naar het ziekenhuis.
Het Rode Kruis rukt meteen uit en in de loop van de dag worden zeventien lichamen geborgen; de meeste slachtoffers zijn overleden doordat ze verpletterd zijn onder het puin. Een aantal zwaargewonden wordt door geallieerde soldaten met spoed naar Tilburg gebracht. Naast de Rode Kruishelpers en de verkenners steken ook de Broeders van Maastricht de handen uit de mouwen. Zij zijn het die de lichamen kisten. Het ruimen van het puin neemt nog weken in beslag, waarbij soms nog lichaamsdelen worden gevonden. De zestien katholieke slachtoffers van de ramp worden op maandag 12 februari, in de stromende regen, begraven. Het is een indrukwekkende plechtigheid, die massaal wordt bijgewoond.
Slachtoffers
AANVULLEN
BronnenJack Didden en Maarten Swarts, Provinciestad in oorlogstijd (Drunen 1991) blz. 251 en 263. Voetnoten |
