Jan Franciscus Pannebakker

Uit WaalwijkWiki
Ga naar: navigatie, zoeken

Jan Franciscus Pannebakker (Gorinchem, 1747 – Waalwijk, 31 maart 1812) was maire van Waalwijk van 23 juli 1810 tot 11 juni 1811.

Toen Jan Pannebakker in 1810 tot maire van Waalwijk en Besoijen werd aangesteld, had hij al een lange en roerige politieke carrière achter de rug. In 1780 en 1787 was hij een van de leiders van de Waalwijkse patriottenbeweging. Als relatieve buitenstaander wist hij de onvrede die bij de plaatselijke bevolking heerste te bundelen en ideologische inhoud te geven. Pannebakkers politieke horizon reikte wat verder dan die van de meeste Waalwijkse burgers. Zijn vader was schepen van Gorinchem, een stad met stemrecht in de Staten van Holland. Zelf was hij ook tot een politieke loopbaan voorbestemd, ware het niet dat hij de ‘misstap’ beging om in Boom bij Antwerpen een katholiek meisje te trouwen en zelf ook rooms te worden. Einde carrière. Voortaan zou hij in het ‘obscure’ Waalwijk zijn kost verdienen met een handel in zout en granen. In de patriottenbeweging, die streefde naar politieke gelijkberechtiging van alle burgers, ongeacht religie, vond Pannebakker een uitweg voor zijn door het politieke systeem gefrustreerde ambities. Na de Bataafse omwenteling, die een definitief einde maakte aan het oude regime, werd Pannebakker op 13 juli 1795 tot drost van Waalwijk verkozen. Deze functie bleef hij tot 1808 onafgebroken uitoefenen, alle politieke omwentelingen van de turbulente Bataafse tijd overlevend. Pannebakker was niet alleen in Waalwijk actief, hij speelde ook een rol op provinciaal en landelijk niveau. Op 11 juni 1795 werd hij verkozen tot lid van de Provisionele Representanten van Bataafs Brabant. In die hoedanigheid streed hij voor de zelfstandigheid van Brabant, die door conservatieve krachten in de Bataafse Republiek nog steeds niet erkend werd. Op 23 oktober 1797 werd hij in de Nationale Vergadering verkozen, waar hij zich als aanhanger van de partij van de unitarissen inzette voor de eenmaking van de oude statenbond en in 1798 mede verantwoordelijk was voor totstandkoming van de eerste grondwet die Nederland gekend heeft. Toen de Fransen na de inlijving van Nederland in 1810 het ambt van burgemeester (maire) introduceerden, was Jan Pannebakker in zijn gemeente voor die functie de meest voor de hand liggende kandidaat. Net in datzelfde jaar werden Waalwijk en Besoyen samengevoegd, zodat Pannebakker beide buurplaatsen onder zijn hoede kreeg. De combinatie was echter maar van tijdelijke aard. Nog geen jaar na de samenvoeging werd zij ongedaan gemaakt. Pannebakker bleef niet langer dan een jaar maire, omdat men hem in 1811 de positie van vrederechter aanbood. In 1812 reeds overleed vrederechter Pannebakker op vijfenzestigjarige leeftijd.

Bron

De oorspronkelijke tekst van dit artikel is met toestemming van auteur Jeroen van Oss overgenomen uit: 'Honderdtachtig jaar burgemeesters in Waalwijk, Baardwijk en Besoijen', De Klopkei (14e jaargang, 3e kwartaal 1990) blz. 19.

Persoonlijke instellingen
Naamruimten

Varianten
Handelingen
Navigatie
Categorieën
Hulpmiddelen