In Wolluk

Uit WaalwijkWiki
Versie door Inekevandenhoudt (Overleg | bijdragen) op 9 jan 2015 om 14:33

(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Ga naar: navigatie, zoeken

[[Bestand: Schoenmakers Goudmijn.jpg|300px|thumb|rechts| Schoenmakers in de Goudmijn. Zittend v.l.n.r.; P. Kroot; Fr. van Delft; Joh.M. van der Hoek-Vos; Adr. van Delft (Okke); J. Leenheers Sr.; Mart. van Delft (Tiele); H. van Velthoven; Ant. van Velthoven en NN. Staand: Fr.L. van Delft; H.L. van der Hoek; J. Leenheers Jr. (SALHA, fotonr. WAA10202).


In Wolluk is een van de liedjes die schoenmakers vroeger zongen als ze bij mooi weer allemaal buiten in de dam ‘aan de werkstoel’ zaten.


In Wolluk ies gin èrremoei Daor draogen ze allemaol hoge hoei Mèr komde op de begraofenis, Ginne cent er dan te haolen is.

Refrein: Halee haloo Halee haloo Halee haloo Bij ons gaot alles zo jao jao (2x)

In Wolluk hebben we’n gasfebriek ’t Licht daorvan dè ies zo sjiek En gifde twee en ’n halve cent Dan ies Jan van Dijk alweer content.

In Wolluk daor staot op de mèrt ’n Pomp, ’t watter daoruit lijkt wel snert En aon den Dijk daor staot ’n gebouw Waorop staot te lezen: ‘Van Houtens cacao.’

In Wolluk lôpt ’s zondags mee ’n buus Van Mierke vur de Vincentius En as ge van de luis verrekt ge daor misschien ‘nen cent van trekt.

In Wolluk kent iedereen Jaon Kont Die ies van aachteren dik en rond Mèr witte wie ik ’t liefste zie, ’t Jultje van de Klaaise Mie.

In Wolluk daor wônt vrouw den Boot Die hee ochèrm ‘nen houten poot En gaot ze ’s aovens dan naor bed Dan wordt ie in ‘nen hoek gezet.

Ik Wolluk hedde ’n gasthuis staon Waor ge as bejaord paor nie naortoe moet gaan Omdè ge daor op oewen aawen dag Nie bij mekaore slaopen mag.

In Wolluk ies mèr ene goeie jood die helpt veul meense uit de nood want die verkôpt toch op de pof z’n ellegoed en lappen stof.

In Wolluk hebben we ’n herremenie Die speult erg vals, mèr dè wit ze nie. Dè komt omdè den dirrigent Van de muziek gin klôte kent.

In Wolluk, waor heel veul gebeurd Wordt deur ’n mèske soms getreurd Omdè ze d’r gatje hee verbraand En nou zit ze mee de pijn en mee de schaand.


Appendix

Bronnen


Joh. C. van Oostrum, Leer ze mij kennen … die schoenmakers van toen. Wat men aan de werkstoel zong, De Klopkei (2e jaargang, no. 8, augustus 1978).

Persoonlijke instellingen
Naamruimten

Varianten
Handelingen
Navigatie
Categorieën
Hulpmiddelen