Café de Catacomben: verschil tussen versies
(5 tussenliggende versies door één gebruiker worden niet weergegeven) | |||
Regel 6: | Regel 6: | ||
*Gesloten september 1969 | *Gesloten september 1969 | ||
*Herberg sinds de 16e eeuw, gerestaureerd in 2007. | *Herberg sinds de 16e eeuw, gerestaureerd in 2007. | ||
− | *Voorheen onder andere bekend onder de namen [[’t Marcktschip van Waelwijck op Dordregt]], [[Café Jan Wingels]] en [[Café Zeldenrust]]. Later als [[Dijk 12]]. | + | *Voorheen onder andere bekend onder de namen [[’t Marcktschip van Waelwijck op Dordregt]], [[Café Jan Wingels]] en [[Café Zeldenrust]]. Later als [[Dijk 12]], La Bella Vita en De Koning. |
Regel 21: | Regel 21: | ||
Op de voorgrond van links naar rechts Gerard de Louw, Toontje Timmermans en Kees Stolk (collectie familie Van Noort).]] | Op de voorgrond van links naar rechts Gerard de Louw, Toontje Timmermans en Kees Stolk (collectie familie Van Noort).]] | ||
− | [[Bestand: Catacomben paard.jpg|rechts|450 px|thumb|‘Een paard kan er dan ook nog wel bij.’Achterin, leunend tegen de kast, van links naar rechts de heer Hensen, Greet Treffers-Mandemakers, Tonny ‘Biko” Holtgrefe en Anna van Noort. Daarvoor van links naar rechts, Annie van Noort (schoondochter van de kastelein), Jan van Loon, een schijnbaar onbewogen Bartje van Noort, Toontje Timmermans, Kees Treffers, Gerard de Louw, Dré Verappe, op het paard Harry Hopstaken, Willem de Haan uit Drongelen en Kees Stolk.]] | + | [[Bestand: Catacomben paard.jpg|rechts|450 px|thumb|‘Een paard kan er dan ook nog wel bij.’Achterin, leunend tegen de kast, van links naar rechts de heer Hensen, Greet Treffers-Mandemakers, Tonny ‘Biko” Holtgrefe en Anna van Noort. Daarvoor van links naar rechts, Annie van Noort (schoondochter van de kastelein), Jan van Loon, een schijnbaar onbewogen Bartje van Noort, Toontje Timmermans, Kees Treffers, Gerard de Louw, Dré Verappe, op het paard Harry Hopstaken, Willem de Haan uit Drongelen en Kees Stolk (Collectie familie Van Noort).]] |
Toen Bartje van Noort in 1950 het café aan de Winterdijk overnam van Marinus van Gogh, verhuisde zijn taxibedrijf mee. De andere bedrijfsactiviteiten (expeditiebedrijf, fietsenhandel en reparatiebedrijf) werden gestaakt en dat was maar goed ook. Bartje had zijn handen vol aan het café. Vele vriendenclubs legden er een kaartje of speelden een potje biljart en tijdens bijvoorbeeld de kermis was het zo druk dat de hele familie ingezet werd om mee te tappen en te bedienen. | Toen Bartje van Noort in 1950 het café aan de Winterdijk overnam van Marinus van Gogh, verhuisde zijn taxibedrijf mee. De andere bedrijfsactiviteiten (expeditiebedrijf, fietsenhandel en reparatiebedrijf) werden gestaakt en dat was maar goed ook. Bartje had zijn handen vol aan het café. Vele vriendenclubs legden er een kaartje of speelden een potje biljart en tijdens bijvoorbeeld de kermis was het zo druk dat de hele familie ingezet werd om mee te tappen en te bedienen. | ||
− | Bartje was altijd in voor een geintje en niet gauw van zijn stuk te brengen. Of het de normaalste zaak van de wereld was, poseerde hij bijvoorbeeld ogenschijnlijk onbewogen voor de foto met de koe en het paard die zijn klanten bij slecht weer | + | Bartje was altijd in voor een geintje en niet gauw van zijn stuk te brengen. Of het de normaalste zaak van de wereld was, poseerde hij bijvoorbeeld ogenschijnlijk onbewogen voor de foto met de koe en het paard die zijn klanten bij slecht weer het café binnen hadden gebracht! |
Regel 36: | Regel 36: | ||
====Witte jassen==== | ====Witte jassen==== | ||
---- | ---- | ||
− | Ondanks of juist dankzij het donkere toegangspad vanaf de Grotestraat naar het café, was de achtergevel van | + | Ondanks of juist dankzij het donkere toegangspad vanaf de Grotestraat naar het café, was de achtergevel van De Catacomben een geliefde plek voor jonge paartjes om ’s avonds afscheid van elkaar te nemen. Niet voor een kleintje vervaard, besloot Jan van Delft op een goede dag, juist voor het donker werd, de muur ‘even’ te witten. |
− | Daags erna waren de witte jassen het gespreksonderwerp van de dag! | + | Daags erna waren de witte jassen het gespreksonderwerp van de dag in 'Wolluk!' |
+ | ====Advertenties Jan van Delft==== | ||
+ | ---- | ||
+ | <gallery> | ||
+ | Bestand:De Donkere Wolk.jpg|De roemruchte kermisadvertentie. | ||
+ | </gallery> | ||
{{Appendix||2= | {{Appendix||2= | ||
Regel 46: | Regel 51: | ||
Ineke van den Houdt Swinkels, ‘Van ’t Marcktschip tot Dijk 12,’ [[De Klopkei]], 35e jaargang, 2e kwartaal 2011. | Ineke van den Houdt Swinkels, ‘Van ’t Marcktschip tot Dijk 12,’ [[De Klopkei]], 35e jaargang, 2e kwartaal 2011. | ||
}} | }} | ||
+ | |||
+ | [[Categorie: Sport en vrije tijd]] | ||
+ | [[Categorie: Gebouwen]] | ||
+ | [[Categorie: Café's]] |
Huidige versie van 7 sep 2015 om 09:23
Café de Catacomben
- Winterdijk 12
- Geopend onder deze naam in 1950
- Gesloten september 1969
- Herberg sinds de 16e eeuw, gerestaureerd in 2007.
- Voorheen onder andere bekend onder de namen ’t Marcktschip van Waelwijck op Dordregt, Café Jan Wingels en Café Zeldenrust. Later als Dijk 12, La Bella Vita en De Koning.
Inhoud |
[bewerken] Kasteleins
- Bartje van Noort (1950-1960}
- Jan van Delft (1960-1969)
[bewerken] Verhalen
[bewerken] Paard en koe
Toen Bartje van Noort in 1950 het café aan de Winterdijk overnam van Marinus van Gogh, verhuisde zijn taxibedrijf mee. De andere bedrijfsactiviteiten (expeditiebedrijf, fietsenhandel en reparatiebedrijf) werden gestaakt en dat was maar goed ook. Bartje had zijn handen vol aan het café. Vele vriendenclubs legden er een kaartje of speelden een potje biljart en tijdens bijvoorbeeld de kermis was het zo druk dat de hele familie ingezet werd om mee te tappen en te bedienen.
Bartje was altijd in voor een geintje en niet gauw van zijn stuk te brengen. Of het de normaalste zaak van de wereld was, poseerde hij bijvoorbeeld ogenschijnlijk onbewogen voor de foto met de koe en het paard die zijn klanten bij slecht weer het café binnen hadden gebracht!
[bewerken] Witte jassen
Ondanks of juist dankzij het donkere toegangspad vanaf de Grotestraat naar het café, was de achtergevel van De Catacomben een geliefde plek voor jonge paartjes om ’s avonds afscheid van elkaar te nemen. Niet voor een kleintje vervaard, besloot Jan van Delft op een goede dag, juist voor het donker werd, de muur ‘even’ te witten.
Daags erna waren de witte jassen het gespreksonderwerp van de dag in 'Wolluk!'
[bewerken] Advertenties Jan van Delft
BronnenIneke van den Houdt Swinkels, ‘Van ’t Marcktschip tot Dijk 12,’ De Klopkei, 35e jaargang, 2e kwartaal 2011. |