Café de Catacomben: verschil tussen versies
Regel 25: | Regel 25: | ||
Toen Bartje van Noort in 1950 het café aan de Winterdijk overnam van Marinus van Gogh, verhuisde zijn taxibedrijf mee. De andere bedrijfsactiviteiten (expeditiebedrijf, fietsenhandel en reparatiebedrijf) werden gestaakt en dat was maar goed ook. Bartje had zijn handen vol aan het café. Vele vriendenclubs legden er een kaartje of speelden een potje biljart en tijdens bijvoorbeeld de kermis was het zo druk dat de hele familie ingezet werd om mee te tappen en te bedienen. | Toen Bartje van Noort in 1950 het café aan de Winterdijk overnam van Marinus van Gogh, verhuisde zijn taxibedrijf mee. De andere bedrijfsactiviteiten (expeditiebedrijf, fietsenhandel en reparatiebedrijf) werden gestaakt en dat was maar goed ook. Bartje had zijn handen vol aan het café. Vele vriendenclubs legden er een kaartje of speelden een potje biljart en tijdens bijvoorbeeld de kermis was het zo druk dat de hele familie ingezet werd om mee te tappen en te bedienen. | ||
− | Bartje was altijd in voor een geintje en niet gauw van zijn stuk te brengen. Of het de normaalste zaak van de wereld was, poseerde hij bijvoorbeeld ogenschijnlijk onbewogen voor de foto met de koe en het paard die zijn klanten bij slecht weer | + | Bartje was altijd in voor een geintje en niet gauw van zijn stuk te brengen. Of het de normaalste zaak van de wereld was, poseerde hij bijvoorbeeld ogenschijnlijk onbewogen voor de foto met de koe en het paard die zijn klanten bij slecht weer het café binnen hadden gebracht! |
Regel 36: | Regel 36: | ||
====Witte jassen==== | ====Witte jassen==== | ||
---- | ---- | ||
− | Ondanks of juist dankzij het donkere toegangspad vanaf de Grotestraat naar het café, was de achtergevel van | + | Ondanks of juist dankzij het donkere toegangspad vanaf de Grotestraat naar het café, was de achtergevel van De Catacomben een geliefde plek voor jonge paartjes om ’s avonds afscheid van elkaar te nemen. Niet voor een kleintje vervaard, besloot Jan van Delft op een goede dag, juist voor het donker werd, de muur ‘even’ te witten. |
− | Daags erna waren de witte jassen het gespreksonderwerp van de dag! | + | Daags erna waren de witte jassen het gespreksonderwerp van de dag in 'Wolluk!' |
+ | ====Advertenties Jan van Delft==== | ||
+ | Volgen binnenkort! | ||
{{Appendix||2= | {{Appendix||2= | ||
Regel 46: | Regel 48: | ||
Ineke van den Houdt Swinkels, ‘Van ’t Marcktschip tot Dijk 12,’ [[De Klopkei]], 35e jaargang, 2e kwartaal 2011. | Ineke van den Houdt Swinkels, ‘Van ’t Marcktschip tot Dijk 12,’ [[De Klopkei]], 35e jaargang, 2e kwartaal 2011. | ||
}} | }} | ||
+ | |||
+ | [[Categorie: Sport en vrije tijd]] | ||
+ | [[Categorie: Café's]] |
Versie van 30 jul 2013 om 23:04
Café de Catacomben
- Winterdijk 12
- Geopend onder deze naam in 1950
- Gesloten september 1969
- Herberg sinds de 16e eeuw, gerestaureerd in 2007.
- Voorheen onder andere bekend onder de namen ’t Marcktschip van Waelwijck op Dordregt, Café Jan Wingels en Café Zeldenrust. Later als Dijk 12.
Inhoud |
Kasteleins
- Bartje van Noort (1950-1960}
- Jan van Delft (1960-1969)
Verhalen
Paard en koe
Toen Bartje van Noort in 1950 het café aan de Winterdijk overnam van Marinus van Gogh, verhuisde zijn taxibedrijf mee. De andere bedrijfsactiviteiten (expeditiebedrijf, fietsenhandel en reparatiebedrijf) werden gestaakt en dat was maar goed ook. Bartje had zijn handen vol aan het café. Vele vriendenclubs legden er een kaartje of speelden een potje biljart en tijdens bijvoorbeeld de kermis was het zo druk dat de hele familie ingezet werd om mee te tappen en te bedienen.
Bartje was altijd in voor een geintje en niet gauw van zijn stuk te brengen. Of het de normaalste zaak van de wereld was, poseerde hij bijvoorbeeld ogenschijnlijk onbewogen voor de foto met de koe en het paard die zijn klanten bij slecht weer het café binnen hadden gebracht!
Witte jassen
Ondanks of juist dankzij het donkere toegangspad vanaf de Grotestraat naar het café, was de achtergevel van De Catacomben een geliefde plek voor jonge paartjes om ’s avonds afscheid van elkaar te nemen. Niet voor een kleintje vervaard, besloot Jan van Delft op een goede dag, juist voor het donker werd, de muur ‘even’ te witten.
Daags erna waren de witte jassen het gespreksonderwerp van de dag in 'Wolluk!'
Advertenties Jan van Delft
Volgen binnenkort!
BronnenIneke van den Houdt Swinkels, ‘Van ’t Marcktschip tot Dijk 12,’ De Klopkei, 35e jaargang, 2e kwartaal 2011. |