Antonius Laurentius Gosuinus van Gils
| Antonius Laurentius Gosuinus van Gils | ||
| ||
| Collectie Gemeentearchief Waalwijk | ||
| Persoonsgegevens | ||
| Geboren | Waalwijk, 27 februari 1843 | |
| Overleden | Udenhout, 5 juni 1915 | |
| Overige gegevens | ||
| Beroep(en) | huisarts | |
Antonius Laurentius Gosuinus van Gils (Waalwijk, 27 februari 1843 – Udenhout, 5 juni 1915) was huisarts in Waalwijk van 1870 tot 1912.
Antonius Laurentius Gosuinus van Gils werd geboren in Waalwijk op 27 februari 1843 als zoon van apotheker Petrus Josephus van Gils en diens echtgenote Lucia Zijlmans. Na onder andere gestudeerd te hebben bij de uit Tilburg afkomstige Prof. F.C. Donders, tot wiens beste leerlingen hij gerekend kon worden, legde hij op 1 oktober 1869 in Utrecht met goed gevolg het artsexamen af. Op 19 februari 1870 promoveerde hij tot doctor. De titel van zijn dissertatie luidde: ‘Bijdrage tot de behandeling van sommige gebreken van de oogleden.’
Na zijn promotie keerde hij terug naar de Langstraat en vestigde zich als huisarts in Waalwijk. Hij trad daarmee in de voetsporen van zijn grootvader Jan Baptist van Gils (1764-1812), die hier geneesheer was van 1790 tot 1812. Op 10 mei 1870 trouwde Van Gils met burgemeestersdochter Wilhelmina Maria Elisabeth van der Klokken (1843 – 1917). Na het vertrek van haar vader naar Grave in 1885, vestigde het gezin zich in de voormalige burgemeesterswoning. Direct na zijn aankomst in Waalwijk, op 4 mei 1870, werd Dr. van Gils al benoemd tot officier van gezondheid van de Waalwijksche Schutterij. Later werd hij ook spoorwegarts genoemd. In 1907 nam hij ontslag als officier bij de Schutterij en ontving het ereteken ‘tot beloning van eervolle langdurige werkelijke dienst.’ Hij had er toen 37 jaar actieve dienst op zitten.
Rond dezelfde tijd kwam zoon Jan hem in de praktijk assisteren, zodat Van Gils Senior na bijna 43 jaar in 1912 met een gerust hart afscheid van Waalwijk en zijn patiënten kon nemen om in Udenhout van zijn welverdiende rust te gaan genieten. Op uiterlijk eerbetoon was hij niet gesteld, maar, zo schreef De Echo van het Zuiden bij die gelegenheid: ‘Des te eervoller gedenkteken is hem opgericht in het hart der Waalwijksche burgerij: zij acht zijn kunde, waardeert zijn hulpvaardigheid en eerbiedigt zijn onkreukbare trouw.’ Toch ontkwam de dokter ditmaal niet aan een stoffelijk huldeblijk. Na de aankondiging van zijn vertrek uit de gemeente, vormde zich een speciaal comité dat een collecte hield onder de oud-patiënten. In mei 1913 bleek voor de geliefde dokter een bronzen borstbeeld van de beroemde Franse geneesheer A. Paré (vervaardigd door E. Picaud) aangekocht te zijn. Het stond op dat moment tentoongesteld in de vitrine van Theo van Delft.
Onderdeel van het beeld was een opengeslagen boek. Op de ene bladzijde stond de tekst Je le pansay en op de andere Dieu le guérit (Ik heb hem verbonden, God genas hem). Op de rand van het rood marmeren voetstuk, dat steunde op een dito zuil, was een koperen plaatje aangebracht met de tekst:
Aan Dr. A.L.G. van Gils
Oud-Patienten
Waalwijk, mei 1913
Daarnaast werd nog een prachtig uitgevoerd album aangeboden met de gekalligrafeerde namen van allen die aan het cadeau hadden bijgedragen.
Dr. van Gils overleed te Udenhout op 5 juni 1915.
Het hem door zijn oud-patiënten geschonken beeld en het bijbehorende album zijn later in het bezit gekomen van zijn zoon Dr. Jan van Gils. Toen die op 3 maart 1945 bij het bombardement op Bezuidenhout in Den Haag om het leven kwam, werd het beeld in puin aangetroffen. Het album is door diens weduwe geschonken aan de Koninklijke Bibliotheek en is daar voor belangstellenden in te zien.
AppendixBronnen
|
